Þjóðarstoltið horfið ???

  Þegar ég fór í dag á mótmælin , var ég samfærð um að Þjóðarstoltið innra með mér væri horfið, þegar ég nálgaðist Austurvöll, þá var lúðrasveit að spila,  fram, fram, aldrei að víkja,  á sama tíma sá ég allan fjöldann sem stóð þarna, ég hélt að ég færi að gráta, en harkaði að mér, á þessu augnabliki uppgötvaði ég að þjóðarstoltið mitt var þarna ennþá.

Friður og blóm á Austurvelli

Athugasemdir

[Vilborg Traustadóttir, 16.11.2008 kl. 22:36]

Við skiljum vel að þig hafi langað til að gráta, mér fannst nógu áhrifaríkt um síðustu helgi þó það væri ekki lúðrasveit og blóm.  Magga systir biður að heilsa.

[Sigurveig Eysteins, 17.11.2008 kl. 01:15]

Takk fyrir þessar sætu kveðjur stelpur

[Rakel Sigurgeirsdóttir, 23.11.2008 kl. 00:04]

Sástu þetta í Kastljósinu á föstudagskvöldið. Þetta kom út á mér tárunum þannig að ég skil þig svo vel. Ég upplifi einhvern veginn svo sterka samstöðu í þessum myndum, fegurð og kærleika.

[Sigurveig Eysteins, 23.11.2008 kl. 04:32]

Já Rakel það er akkúrat þetta sem ég upplifði þegar ég kom niður á Austurvöll, samstöðu og mikið þjóðarstolt, ég held að ráðamenn ættu að mæta á Austurvöll á næsta laugardag og athuga hvort ekki eitthvað af þessari siðblindu og hroka hjá þeim hverfur ekki, og þeir sjái af sér og segi af sér. Þetta er ekkert ósvipað og að horfa á sveltandi börn í Afríku í sjónvarpi, það er hræðilegt, en fjarlægt, svo þegar maður sér það með eigin augum þá upplifir maður allt annað, (ég bjó í Afríku í 7. mánuði)